“Oordeelt niet!”

Voor het nummer van 5 december van Centraal Weekblad mocht ik weer het commentaar van de redactie schrijven. Dan denk je in eerste instantie aan iets aardigs, in de geest van een Sinterklaasgedichtje. Daar maak ik graag werk van. In dat soort rijmerij zit vaak wel het nodige moralisme. Dat is nauwelijks te vermijden als men zich laat inspireren door een goedheiligman met een groot boek waarin alle daden van de mensen die hij bezoekt staan vermeld. Ter voorbereiding dook ik nog eens in de niet aflatende stroom aan actuele informatie die ons via internet worden aangeboden en in de misschien nog wel grotere stroom aan commentaar daarop. Ik werd getroffen door een heftige discussie op de website van Trouw over de mogelijk te lage straf voor een jonge misdadiger en besefte dat het wel heel verleidelijk is om op de rechterstoel plaats te nemen. Mensen spreken wel heel snel heel harde oordelen uit. Een beetje tegenwicht kan geen kwaad. En laat men ook eens naar zichzelf kijken. Daar zijn goede Bijbelse gronden voor (zie de titel boven dit stukje), maar die heb bewust achterwege gelaten, net zo goed als we blijkbaar Sinterklaas niet nodig hebben om ons moralisme bot te vieren.