In mijn vorige stukje slaakte ik een verzuchting over de last die ons tegenwoordig als onderzoekers wordt opgelegd. Ik was nog enigszins terneergeslagen door de uitkomst van een tussentijdse onderzoeksvisitatie, waarin ons wordt voorgehouden dat we ons meer aan de regels van het huidige academische spel moeten houden. Inmiddels heb ik mij herpakt. Daarvan moge mijn bijdrage aan PThUnie getuigen. Daarin houd ik mijn collega’s voor we in de toekomst ons onderzoek met meer samenhang en samenwerking moeten gaan aanpakken.
Een student reageerde dat de romantiek zo uit het onderzoek verdwijnt. Dat wil ik echter niet beweren. Door de dingen zakelijker aan te pakken en beter te organiseren komt er hopelijk juist meer ruimte voor inspiratie en vernieuwing. Ik wil mij in ieder geval niet laten terneer drukken door alle regelgeving. Daarvoor is het werk ook veel te leuk.
Klaas Spronk's Weblog 