Voor het tijdschrift Interpretatie schreef ik een bijdrage over het vloedverhaal. Daarin ga ik vooral in op de bedenkelijke rol van God: had hij dit niet op een andere, minder gewelddadige manier aan kunnen pakken? Ook het feit dat God achteraf spijt lijkt te hebben van zijn ingrijpen roept vragen op. Het heeft er alle schijn van dat niet alleen de mens maar ook God zelf moet leren om te gaan met het onuitroeibare kwaad in de schepping.
Mijn betoog is vooral gebaseerd op de vergelijking met de Mesopotamische vloedverhalen in het Gilgamesh-epos en de mythe van Atrachasis. Onlangs was er verheugend veel aandacht in de kranten voor de fascinerende oude Mesopotamische cultuur. Dat had te maken met de voltooiing van het groots opgezette woordenboek dat van onschatbare waarde is voor de ontsluiting van deze bronnen: the Chicago Assyrian Dictionary. De boeken kosten een kapitaal, maar je kunt ze gratis downloaden via de website van het Oriental Institute.
Klaas Spronk's Weblog 