Vandaag ontving ik het nieuwste nummer van Kerkinformatie met daarin een interview met mij. De tekst was mij al bekend. Ik was vooral benieuwd naar de foto. Daar was uitgebreid werk van gemaakt. Een fotograaf had me neergezet in de kapel in onze PThU vleugel in Amsterdam. Op verzoek van de redactie had ik mij geposteerd achter een rij Bijbelvertalingen en deed mijn best om vriendelijk en natuurlijk te ogen. De fotograaf was voorzien van indrukwekkende apparatuur, liet mij allerlei poses aannemen en liet zich wat dat betreft ook zelf niet onbetuigd. Vanuit allerlei standen nam hij me in het vizier. Vele malen drukte hij af, bekeek het resultaat en maakte bemoedigende opmerkingen. Tientallen foto’s heeft hij gemaakt. Daar zou vast wel een goede bij zitten. Ik had er zoveel vertrouwen in dat ik er zelfs niet aan dacht om inspraak te vragen bij de uiteindelijke keuze. Met enige verwachting sloeg ik dus het blad open. Dat viel niet mee. Ik oog oud en moe. Het zal de waarheid wel zijn die ik onder ogen moet zien. Had ik immers zelf ook niet onlangs in het redactioneel van de PThUnie van maart geschreven over mijn leeftijd. Laat ik niet zeuren en blij zijn met de inhoud, want daar kan ik helemaal achter staan.
Overigens staat er bij het redactioneel in de PThUnie gelukkig wel een vriendelijker portret, zoals in het nummer van oktober 2013. Maar die foto is dan wel weer enkele jaren oud …