In het eind 2016 verschenen nummer van Schrift heb ik een bijdrage geschreven over Psalm 49. De redactie had gevraagd om een Psalm te kiezen waar ik iets mee had. Dat was niet moeilijk. Al sinds mijn dissertatie ben ik geboeid door het raadsel van Psalm 49. Ik had er onlangs ook nog over geschreven in een artikel voor de herdenkingsbundel van Oswalt Loretz. Het gaat over het raadsel van het leven waarin de dingen zo onrechtvaardig verdeeld lijken te zijn. Daarbij is er ook nog het raadsel van de structuur van de Psalm. Ik dacht die raadsels in 1986 te hebben opgelost. Een paar jaar later, in een bijdrage voor de Amsterdamse Cahiers, had ik het opnieuw opgelost, maar dan wat anders. In de bundel voor Loretz had ik weer nieuwe oplossingen, twee deze keer. Zo blijf je wel lekker aan de gang. Overtuigd van mijn eigen gelijk heb ik de laatste inzichten nu in eenvoudiger vorm weergegeven in Schrift. Met gepaste trots (zeker nu ik me ook hoofdredacteur van dit fraaie tijdschrift mag noemen) had ik een exemplaar bij mijn vader achter gelaten. Een tijdje later vroeg ik er naar. Hij vond het wel een beetje ingewikkeld, zei hij. Nu begin ik toch weer te twijfelen. Zo simpel is het dus niet. Misschien moet ik er nog een keer naar kijken…