De afgelopen week heb ik aan een tweedaagse conferentie van medewerkers van het Leger des Heils deelgenomen. Mijn rol is die van “huisprofessor”, zoals een majoor mij noemt, aangezien ik al vele jaren mijn bijdrage op het gebied van de exegese bij cursussen en congressen van het Leger des Heils lever. Dat is een intensieve bezigheid, want men laat zich daar geen knollen voor citroenen verkopen. Vooral de vraag naar de relevantie wordt nadrukkelijk gesteld. Aan de andere kant krijg je er ook veel voor terug. Men heeft er zijn eigen spiritualiteit, waarbij naast de bekende daadkracht vooral ook de authenticiteit van centrale betekenis is.
Vanuit mijn ervaringen met het Leger des Heils schreef ik enkele maanden geleden een commentaar in Centraal Weekblad (6 juli 2007) bij het overlijden van majoor Bosshardt. In de gesprekken die ik de afgelopen dagen met enkele mensen uit haar naaste omgeving mocht voeren werd mij duidelijk hoezeer zij voortleeft in de mensen van het Leger des Heils die minder bekend zijn dan zij maar even betrokken en geïnspireerd als zij.
Klaas Spronk's Weblog 
