Oecumene

Soms is het helemaal niet leuk om kritisch te zijn. Op zoek naar een passend onderwerp voor het commentaar in Centraal Weekblad stuitte ik op de berichtgeving over het jubileum van de Raad van Kerken. De oecumene ligt mij na aan het hart. Ik heb als predikant ook altijd het contact en de samenwerking gezocht met collega’s van de andere kerken. Juist omdat ik het werk van binnen uit ken, voel ik ook aan waar de mogelijkheden en de beperkingen liggen. Helaas moet ik constateren dat momenteel de beperkingen sterker zijn dan de mogelijkheden. Het lijkt me verstandig om dat onder ogen te zien en om niet al te veel mooi weer te spelen. Dat laatste is echter binnen de huidige Raad van Kerken duidelijk wel het geval. Ik voelde me geroepen daar de vinger bij te leggen. De oecumene lijkt me meer gediend met realiteitszin. Overigens geloof ik er nog wel in. Daarin bevestigen mij de goede contacten die er steeds weer ontstaan op het grondvlak.