Nieuwe kijk op de Koran

Over het algemeen word ik niet vrolijk van de Koran en nog minder van zijn lezers. Het boek blijft me vreemd en ik stoor me aan de vaak ongefundeerde kritiek van moslims op de Bijbel waaruit blijkt dat ze het moderne Bijbelonderzoek en discussies over de hermeneutiek niet serieus nemen. De ontmoeting met de Pakistaanse geleerde Muhammad Farooq Khan heeft me een nieuwe kijk op de Koran gegeven. Ik ontmoette hem bij symposia in Kampen en Utrecht (en de maaltijden tussendoor) in de eerste week van oktober dit jaar (2009). Hij presenteerde daar zijn gematigde (‘moderate’; de term ‘liberal’ vermijdt hij) visie op de Koran. Hij legt daarbij de nadruk op die delen van de Koran die spreken met respect over joden en christenen en die het belang van de menselijkheid benadrukken. Het meest opvallende daarbij is dat hij zijn criteria ontleent aan inzicht dat niet direct uit de Koran ontleend wordt: redelijkheid, gezond verstand en menselijkheid (zoals verwoord in de universele verklaring van de recht van de mens). In feite komt zijn benadering overeen met hoe wij doorgaans de Bijbel willen lezen en toepassen. Het aardige en bemoedigende is vooral ook dat dr. Khan niet de eerste de beste is. Hij heeft status en invloed in Pakistan. Ik vind dat heel bemoedigend. Het heeft in ieder geval mijn kijk op de Koran en zijn lezers veranderd. Ik schreef er een stukje over in het Christelijk Weekblad.