De Bijbel spreekt niet vanzelf

Voor PThUnie (Magazine van de Protestantse Theologische Universiteit) van januari schreef ik een stukje over de aard van het onderzoek dat wij als Bijbelwetenschappers en kerkhistorici verrichten. Daarbij was het niet de bedoeling om gewichtig te doen over het hoge wetenschappelijke gehalte van ons werk. Dat kunnen we bewaren voor onderzoeksvisitaties. Het ging er nu meer om de relevantie van ons academisch gezwoeg aan te tonen. Daartoe legde ik een verband met de huidige discussies over heilige boeken en vooral ook de onzin die daarbij maar al te vaak wordt uitgekraamd. Dit stukje kwam Theo Klein, eindredacteur van Christelijk Weekblad onder ogen. Hij vroeg mij iets dergelijks ook voor dit “nieuws- en opinieblad voor gelovig Nederland” te schrijven. Het resultaat daarvan werd gepubliceerd in het nummer van 26 februari 2010. Zowel in PThUnie als in Christelijk Weekblad had men er een plaatje bij gezocht. In PThUnie gebeurt dat ingetogen, maar in CW wordt mijn bijdrage door de koppeling aan een verwijzing naar de film “Fitna” gebracht als een ferm statement in een maatschappelijke discussie. Op de voorpagina staat het aangekondigd met de kop “Wanneer stopt dat lukraak gepluk uit heilige teksten?” Dat sluit inderdaad aan bij de inhoud van mijn bijdrage, maar ik schrik er ook een beetje van. Het is alsof je van achter je bureau vandaan de zeepkist op wordt geduwd.